دانلود تحقیق با موضوع امپرسیونیسم درجهان،
در قالب word و در 37 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
در سال 1869، مونه و رنوار كه فیگورها و كمپوزیسیون های هوای آزادشان ملهم
از كوربه Courbet بود، در بوژیوال (دهكده ی كوچك كنارسن) بارانداز خوش
منظره ی گره نور را نقاشی می كردند. در آنجا همه چیز از قایق ها تا لباس
های رنگین پرزرق و برق در آمیزشی بیقرار بود و از میان شاخ و برگ ها هزاران
بازتاب اشعه ی خورشید در سطح مواج رودخانه می شكست. كوشش برای القای تحرك و
سرور این چشم انداز كه پیوسته آنها را برمی انگیخت، موجب كشف بـِلا اراده
ای اصول تكنیكی ی امپرسیونیسم شد: تقسیم سایه ها و درخشش ناثابت لكه های
رنگ، دید جدیدی به وجود آورد كه نه از یك تئوری، بلكه از مشاهده ی بی درنگ
انعكاس نورخورشید در كناره های رود سن ناشی می شد.
بلاشك سبك این
نقاشان، هنوز به وحدت نرسیده بود و تا سال 1873 شیوه ی كاملاً آگاهانه یی
نبود، ولی تازگی ی این كارهای اولیه را هرگز نباید نادیده انگاشت. جنگ بین
فرانسه و آلمان در سال 1870، این گروه را درست هنگامی كه تجربیاتشان در شرف
شكل گرفتن بود، پراكنده ساخت. مانه، رنوار، دگا و بازیل به جنگ احضار
شدند. بازیل در جنگ «بون لا رولاند» كشته شد. مونه، پیسارو و سیسلی به لندن
پناه بردند و در آنجا توسط دوبینی به «دوران روئل» – فروشنده ی تابلو – كه
بعدها مدافع اصلی آنها شد، معرفی گشتند. كشف ترنر(15) و كنستبل(16) ،
تكامل تكنیكی آنها را تسریع كرد. در سال 1872، مونه در آرژانتوی، نزدیك
پاریس، و پیسارو در پونتواز به شیوه ی جدیدی از منظره سازی در هوای آزاد
پرداختند. كار مونه كه در مقیاسی وسیع و جهانی، شیفته ی جادوی آب و صُـوَر
فریبنده ی نور بود، رنوار، سیسلی و مانه را مجذوب خود كرد. كار پیسارو ناشی
از كیفیتی زمینی و روستایی، با تأكید بیشتری در ارزش های ساختی، در سزان و
گیومن اثر گذاشت.
به سال 1873، با تغییر روش مانه، سزان و تا حدودی دگا
و تمایل آنها به رنگ های روشن، سبك امپرسیونیسم گسترش یافت و مفهوم كلی
تری پیدا كرد. ضربات كوچك قلم كه تا به حال برای ارائه ی انعكاس ها در آب
استفاده می گردید، اكنون در درختان، خانه ها، آسمان، تپه ها و تمام عناصر
منظره، به كار گرفته شد.
رنگ ها به طور سیستماتیك روشن تر و سایه ها نیز
رنگ آمیزی شدند. رنگ های مرتبط كننده ی خاكستری و قهوه یی مورد
استفادهكورو، به رنگ های خالص طیف نور كه بنابر قانون رنگ های مكمل به طور
هماهنگ و یا متضاد به كار می رفت، تبدیل گردید. ارتباط و پیوستگی دید،
تشدید و ارتعاش نور را به عنوان اصلی عمده وارد وحدت آگاهانه ی تكنیكی خویش
كردند. و در نتیجه به علت صرف نظر كردن از خطوط پیرامون و طرح ریزی و سایه
زدن اشیاء و نیز به علت عدم پرداخت به جزئیات غیر صریح و كمپوزیسیون كلی
ابقا كننده ی نیرومندی طرح، و به دلیل نمود ناكامل و ناتمام آثار، خشم
معاصرین برانگیخته شد …
از كوربه Courbet بود، در بوژیوال (دهكده ی كوچك كنارسن) بارانداز خوش
منظره ی گره نور را نقاشی می كردند. در آنجا همه چیز از قایق ها تا لباس
های رنگین پرزرق و برق در آمیزشی بیقرار بود و از میان شاخ و برگ ها هزاران
بازتاب اشعه ی خورشید در سطح مواج رودخانه می شكست. كوشش برای القای تحرك و
سرور این چشم انداز كه پیوسته آنها را برمی انگیخت، موجب كشف بـِلا اراده
ای اصول تكنیكی ی امپرسیونیسم شد: تقسیم سایه ها و درخشش ناثابت لكه های
رنگ، دید جدیدی به وجود آورد كه نه از یك تئوری، بلكه از مشاهده ی بی درنگ
انعكاس نورخورشید در كناره های رود سن ناشی می شد.
بلاشك سبك این
نقاشان، هنوز به وحدت نرسیده بود و تا سال 1873 شیوه ی كاملاً آگاهانه یی
نبود، ولی تازگی ی این كارهای اولیه را هرگز نباید نادیده انگاشت. جنگ بین
فرانسه و آلمان در سال 1870، این گروه را درست هنگامی كه تجربیاتشان در شرف
شكل گرفتن بود، پراكنده ساخت. مانه، رنوار، دگا و بازیل به جنگ احضار
شدند. بازیل در جنگ «بون لا رولاند» كشته شد. مونه، پیسارو و سیسلی به لندن
پناه بردند و در آنجا توسط دوبینی به «دوران روئل» – فروشنده ی تابلو – كه
بعدها مدافع اصلی آنها شد، معرفی گشتند. كشف ترنر(15) و كنستبل(16) ،
تكامل تكنیكی آنها را تسریع كرد. در سال 1872، مونه در آرژانتوی، نزدیك
پاریس، و پیسارو در پونتواز به شیوه ی جدیدی از منظره سازی در هوای آزاد
پرداختند. كار مونه كه در مقیاسی وسیع و جهانی، شیفته ی جادوی آب و صُـوَر
فریبنده ی نور بود، رنوار، سیسلی و مانه را مجذوب خود كرد. كار پیسارو ناشی
از كیفیتی زمینی و روستایی، با تأكید بیشتری در ارزش های ساختی، در سزان و
گیومن اثر گذاشت.
به سال 1873، با تغییر روش مانه، سزان و تا حدودی دگا
و تمایل آنها به رنگ های روشن، سبك امپرسیونیسم گسترش یافت و مفهوم كلی
تری پیدا كرد. ضربات كوچك قلم كه تا به حال برای ارائه ی انعكاس ها در آب
استفاده می گردید، اكنون در درختان، خانه ها، آسمان، تپه ها و تمام عناصر
منظره، به كار گرفته شد.
رنگ ها به طور سیستماتیك روشن تر و سایه ها نیز
رنگ آمیزی شدند. رنگ های مرتبط كننده ی خاكستری و قهوه یی مورد
استفادهكورو، به رنگ های خالص طیف نور كه بنابر قانون رنگ های مكمل به طور
هماهنگ و یا متضاد به كار می رفت، تبدیل گردید. ارتباط و پیوستگی دید،
تشدید و ارتعاش نور را به عنوان اصلی عمده وارد وحدت آگاهانه ی تكنیكی خویش
كردند. و در نتیجه به علت صرف نظر كردن از خطوط پیرامون و طرح ریزی و سایه
زدن اشیاء و نیز به علت عدم پرداخت به جزئیات غیر صریح و كمپوزیسیون كلی
ابقا كننده ی نیرومندی طرح، و به دلیل نمود ناكامل و ناتمام آثار، خشم
معاصرین برانگیخته شد …
